شعری از خاقانی:
بیلدیم کی بو نازیندان بیر لحظه دایانمازسان
کونلومده اولان درده هرگیز سن اینانمازسان
معناسی نه دیر دوشسم تورپاغینا ذیلت له؟
اؤپسم ده آیاغیندان بیر حالیمه یانمازسان
سوز وئرمیشدین کامه آمما بو نه تئزلیکلهبیر
عومور گئچیب گئتدی اؤز وعده نی دانمازسان
مٍن اؤلمه لی اولسامدا، باری سن اؤزون اولدور
لاکین بیلیرم لطفون ، قانیما بولانمازسان
خاقانی نین هرده ن بیر دؤیدون قاپی سین گؤردون
قان منزلینی باسمیش،قاچدین داها آنمازسان
خاقانی اؤز عشقینده ثابیت قدم اول جان قوی
باش گئتمه سه بو یولدا وصلینی قازانمازسان
***************************************
دانستم از این نازت ، یک آن دست برنمی داری
دردی که به دل دارم ، هرگز باور نمی کنی
چه معنی دارد اگر به ذلت بر خاک پایت بیفتم
پاهایت را ببوسم ، دلت به حالم نمی سوزد
وعده وصل داده بودی اما چه زود
عمری گذشت و وعده ات را انکار که نمی کنی
اگر قرار بر مردنم باشد ، حداقل خودت بکش
اما از لطفت باخبرم ، آلوده به خونم نمی شوی
گاهی در خاقانی را زدی و دیدی که
چگونه خون منزلش را گرفته و رفتی که برنگردی
خاقانی در راه عشقت ثابت قدم باش و جان فدا کن
اگر سر در این راه فدا نشود ، به وصل نمی رسی